Święto Dziękczynienia 2021 było udanym, radosnym i niezapomnianym wydarzeniem.

Jak co roku Szkoła Amerykańska obchodziła to ważne amerykańskie święto, które zawsze odbywa się w czwarty czwartek listopada. Dzień jest okazją do spotkania się z tymi, którzy są dla nas ważni, delektowania się tradycyjną ucztą (główną atrakcją jest pieczony indyk) i, co najważniejsze, podziękowania za wszystkie nasze błogosławieństwa.

W tym roku mieliśmy przyjemność gościć naszych gości z projektu Erasmus Plus, zarówno nauczycieli, jak i studentów z Chorwacji, Hiszpanii, Portugalii, Włoch i Grecji. Ze wszystkich rzeczy, za które należy być wdzięcznym, ta została dodana do listy. Możliwość spotkania, poznania i wspólnej pracy naszych młodych ludzi z rówieśnikami z innych krajów jest bardzo ważna, a ich wspólne spotkanie było przyjemnością.

Właściwie w szkole odbyły się trzy uroczystości. Jedna dla młodszych uczniów, jedna dla starszych, a na koniec pani Asia Nowakowska zorganizowała uroczystość dla pracowników obsługi i pana Kazika.

Oprócz dnia poświęconego wdzięczności, Święto Dziękczynienia jest dniem opartym na nadziei. Pierwsze Święto Dziękczynienia w Plymouth w 1621 roku zostało zainspirowane właśnie nadzieją. Pielgrzymi opuścili Anglię, swoje domy, bliskich i wszystko co wiedzieli, aby zapuścić się w zupełnie nieznaną krainę, aby rozpocząć nowe życie. Najwyraźniej nadzieja była jedną z ich sił napędowych. Święto Dziękczynienia zostało ogłoszone świętem narodowym przez prezydenta Abrahama Lincolna w 1863 roku w czasie, gdy Stany Zjednoczone były zaangażowane w straszliwą wojnę domową, kiedy pytanie, czy amerykański eksperyment w zakresie demokracji i samorządności, narodu „poczętego w wolności i oddanego twierdzeniu, że wszyscy ludzie są równi” (cytując nieśmiertelne słowa Lincolna) pozostało bez odpowiedzi. Ponownie, z taką niepewnością, Lincoln musiał polegać na nadziei. I znowu znajdujemy się w trudnych i zagmatwanych czasach, z wieloma pytaniami bez odpowiedzi. I ponownie nadzieja pozwoli nam przejść. W Szkole Amerykańskiej jesteśmy dumni i uprzywilejowani, że możemy wnieść swój wkład w edukowanie naszych uczniów i pomagać im rozwijać ich charaktery i jestem pewien, że zgadzasz się ze mną, że ucieleśniają wszystkie nasze nadzieje.